Jak możemy pomóc funkcjonować osobom ze spektrum autyzmu?
Tlenoterapia hiperbaryczna jest nowością w technice rehabilitacji osób ze spektrum autyzmu. Jest to temat wielu aktualnie prowadzanych badań. W ciągu kilku ostatnich lat pojawiły się głosy zachwycone wpływem tlenoterapii hiperbarycznej na osoby z tym problemem rozwojowym, nie brakuje też przeciwników takiego rozwiązania. W niniejszym artykule przedstawimy, w jaki sposób tlenoterapia hiperbaryczna wpływa na osoby dotknięte zaburzeniami neurologicznymi.
Osoby dotknięte autyzmem często unikają kontaktu ze światem, nie nawiązują kontaktu wzrokowego, mogą nie reagować na swoje imię, być zbyt spokojne lub nadpobudliwe. Osoby ze spektrum autyzmu niechętnie mówią i mają zawężony kontakt społeczny. Nie jesteśmy w stanie wyleczyć osób z osobowością autystyczną, ale w znacznym stopniu możemy poprawić ich funkcjonowanie, poprawić działanie układu ruchowego, aparatu mowy oraz układu odpornościowego. Można częściowo zminimalizować objawy spektrum, dzięki terapiom behawioralnym, zajęciom aktywacji sensorycznej i wczesnego wspomagania rozwoju. W Stanach Zjednoczonych od ponad 20 lat stosuje się też tlenoterapię hiperbaryczną na poziomie niskich ciśnień, czyli 1.3 – 1.5 ATA. Czym jest tlenoterapia hiperbaryczna i czy sesje w komorze hiperbarycznej naprawdę mogą pomóc osobom z Aspergerem czy Autyzmem?
Czym jest tlenoterapia hiperbaryczna?
Tlenoterapia hiperbaryczna to nieinwazyjna metoda wspierająca leczenie wielu chorób i schorzeń. Jest to oddychanie skoncentrowanym tlenem w warunkach głębinowych imitowanych w komorze hiperbarycznej. Podczas zabiegu wchodzi się do tak zwanej komory hiperbarycznej, w której wytwarzane jest ciśnienie wyższe od atmosferycznego. Może ono osiągnąć poziom od 1,3 nawet do 3 ATA, jednak do rehabilitacji dolegliwości na poziomie neurologicznym stosuje się delikatne ciśnienie głębinowe do 1.5 ATA. W takich warunkach, do komory dostarczany jest tlen, który z łatwością rozpuszcza się w osoczu i dociera do każdej komórki w organizmie.
Jeśli chcesz dowiedzieć się, jak dokładnie wyglądają sesje mHBOT, przeczytaj artykuł:
W jaki sposób wdychanie skoncentrowanego tlenu w warunkach podwyższonego ciśnienia wpływa na osoby ze spektrum autyzmu?
Tlen jest niezbędny do życia, dlatego gdy jest go za mało, to ciało nie funkcjonuje prawidłowo. Poszczególne organy, tkanki i grupy neuronów nie mają energii do pracy i mogą obumierać. Wystarczą 4 minuty bez tlenu, żeby mózg trwale przestał funkcjonować. Dlatego dotlenienie jest tak istotne i ma tak ogromny wpływ. Badania na temat wykorzystania tlenoterapii hiperbarycznej w tej dziedzinie prowadzone są już od ponad 20 lat. Jakie wnioski z analiz naukowych są ważne w kontekście autyzmu? Udowodniono, że sesje mHBOT, czyli ładnej tlenoterapii hiperbarycznej (od 1.3 do 1.5 ATA):
- zwiększają ilość tlenu, który rozpuszcza się w osoczu,
- dotleniają sieć neuronów,
- poprawiają krążenie i mikrokrążenie,
- pobudzają do pracy komórki i neurony, które były uśpione,
- zwalczają stany zapalne w organizmie,
- wspierają rozwój nowych komórek macierzystych, które zajmują miejsce uszkodzonych komórek,
- wspierają produkcję serotoniny, która jest neuroprzekaźnikiem, czyli umożliwia przekazywanie sygnałów między neuronami,
- pomagają usunąć toksyny z organizmu.
Czy w takim wypadku tlenoterapia hiperbaryczna może realnie pomóc osobom dotkniętym spektrum autyzmu? Środowisko naukowe jest podzielone, dlatego warto przyjrzeć się konkretnym badaniom i studiom przypadków.
Tlenoterapia hiperbaryczna, a autyzm – pierwsze próby
Jednym z pionierów badań na temat wpływu tlenoterapii hiperbarycznej na osoby autystyczne jest dr Paul Harch, dyrektor University Medical Center Hyperbaric Medicine Department i wykładowca w Szkole Medycznej LSU w Nowym Orleanie. W swojej książce „Oxygen Revolution” przytacza wiele historii pacjentów, których jakość życia znacznie poprawiła się po sesjach mHBOT.
W 1995 roku podjął pierwsze próby terapii tlenem hiperbarycznym. Od tego czasu regularnie pracuje z osobami dotkniętymi zaburzeniami ze spektrum autyzmu i zauważył, że u 80% z nich poprawiły się umiejętności społeczne, pamięć oraz zdolności językowe.
